پیامبر اکرم (ص) و آل او سفیران هدایت و مشعل های فروزان طریقت و کشتی نجات بخش امت هستند. آنان برای سربازی اسلام و در راه حق به دو صورت حقیقی و مجازی سربازگیری می نمایند. یکی در زمان حضور و حیات دنیوی خود و با تن و دیگری در حال غیبت و با دل و روح می باشد. در سربازگیری مجازی امکان ورود به صحنة دیانت و معنویت و دفاع از دین در هر زمان و مکانی به ما داده شده است. برای مثال در آموزه های تربیتی اهل بیت (ع)، نبودن در سرزمین کربلا به معنای محرومیت از حضور و حذف نام و نشان ما از آن صحنة پیکار نیست، بلکه بر اساس یک سری ساز و کارها و مکانیزم های معنوی، کربلا و عاشورا از یک وسعت مکانی و زمانی برخوردار می شود و ما در هر زمان و مکان می توانیم از اعضای لشکر مجازی امام حسین (ع) شویم و حتی به سعادت شهادت حکمی در رکاب آن حضرت نائل گردیم. مقالة حاضر، تلاش می کند تا با توجه به کلام حکیمانة «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» راهکارهای بودن با حسین (ع) و  عینیت بخشی به سربازی مجازی و شهادت حکمی را بررسی و تحلیل نماید.