در این کتاب، آثار نمایشی، "ویلیام شکسپیر" (1564 - 1616 م)، نمایش نامه نویس انگلیسی نقد و تفسیر می شود. "در تراژدی های شکسپیر همواره عنصر روان نبردی وجود دارد، که به گونه ای تجلی بیرون می یابد. از جمله بارزترین این اعمال نشان دادن شر در حالات یک فرد شرور است. نمونه ی این شخصیت یاگو در نمایش نامه ی "اتللو" است که شخصیتی پیچیده دارد و منتقدان را از کشف کامل جنبه های روانی اش عاجز می کند. تماح گران الیزابتی، یاگو را به عنوان طنزی تلخ وغیر قابل مهار شناخته و اساس این شر را در عناد دیوانه وار وی با اتللو می دانند. وی به عقیده ی خود شکسپیر، به اندازه ی رنج و درد جهنم از اتللو متنفر است. یاگو نتیجه ی این شر را پیش بینی می کند: "در زخم زمان، حوادث زیادی وجود دارد که به وقوع خواهد پیوست"....".