سرلشکر شهید «مصنور ستاری» در سال 1327 در روستای «ولی آباد» ورامین دیده به جهان گشود. پدرش مرحوم «حاج حسن» شاعری فاضل بود که دیوانی به نام «ماتمکدة عشاق» از او به یادگار مانده است. شهید بزرگوار، پس از اخذ دیپلم متوسطه، در سال 1342 وارد دانشکده افسری شد و پس از پایان دورة دانشکده، به درجة «ستوان دومی» نایل آمد. او در سال 1350 به منظور طی دورة علمی «کنترل رادار» به کشور آمریکا اعزام شد و پس از گذراندن دورة یک سالة آن به ایران بازگشت و به عنوان «افسر کنترل شکاری» نیروی هوایی مشغول به کار شد. شهید ستاری در سال 1354 در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشتة «برق و الکترونیک» پذیرفته شد. با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی، از ادامة تحصیل انصراف داد و هم دوش دیگر آحاد مردم به پاسداری از دستاوردهای انقلاب پرداخت. این افسر و فرماندة با لیاقت و شجاع، در روز 15 دی ماه 1373 در سال روز میلاد امام حسین(ع) بر اثر سقوط هوا پیما به شهادت رسید. کتاب حاضر به ذکر خاطراتی از شهید ستاری به نقل از یاران و خویشان وی اختصاص دارد. در پایان نیز زندگی نامة این شهید و شرحی از اقدامات وی درج گردیده است.