در این کتاب مراسم "چهار شنبه سوری" و آیین هایی که در آن انجام می شود ـ با درج نمونه ای از اشعار فولکوریک آذربایجانی ـ تحلیل می گردد: به تصریح نویسنده: "از میان سنت های نوروزی، چهارشنبه سوری و دو عنصر محوری آن آتش و آب به گونه های مختلف در بیشتر مناطق حوزه نوروز از جایگاه ویژه ای برخوردارند، اما در آذربایجان این رسم دامنه ای وسیع تر دارد، و چهار چهارشنبه اسفند ماه با نام های آب، باد، آتش و خاک را دربر می گیرد و آخرین آن به نام چهارشنبه سوری با مناطق دیگر حوزه نوروز هماهنگ است.... آخرین چهارشنبه جشن نوروز، چهارشنبه آخر سال است. این چهارشنبه در بین مردم با نام های "چهارشنبه آخر سال"، "چهارشنبه خاک"، "چهارشنبه زمین"، "چهارشنبه سوری" شناخته می شود. به طوری که معلوم است، در آخرین چهارشنبه سال، خاک بیدار می شود. در خاک، آب، گرما و هوا شکل می گیرد و با این می توان گفت که خاک بیشتر برای کشت آماده می شود، و می توان در آن بذر پاشید. بیدار شدن خاک را نیاکان و اجداد ما با آیین های نشاط آفرین، ترانه ها و مراسم بسیار با شکوه استقبال می کردند".