مکتب های نظری ای که در این کتاب موضوع بحث قرار می گیرند عمدتاً با ارجاعات بین المللی گسترده ای حمایت می شوند و همین در برخی موارد به روند به روزماندن شان حتا پس از مرگ نظریه پردازان شان یاری می رساند. از آن جا که اغلب این مکتب ها به نام نظریه پردازان شان شناخته می شود، فصل های کتاب نیز با نام آن ها ترتیب یافته است که عبارت اند از: ساموئل ایزنشتات، زیگمونت باومن، آلن تورن، میشل فوکو، توماس لاکمن، ژان بودریار، ایمانوئل والرشتاین، «جامعه شناسی تاریخی نوین» (چارلز تیلی، تدا اسکاچپول، مایکل مان)، هارتموت اِسِر، ریچارد سِنِت، اولریش بِک، «تحلیل جامعه شناختی شبکه» (مارک گرانووتر، رونالد برت، هریسون وایت)، «نونهادگراییِ جامعه شناختی» (جان مِیِر، فرانک دابین)، و «نظریه پردازان پسامدرن جامعه شناسی فرانسه» (کالج جامعه شناسی، ادگار مورن، میشل مافزولی، برونو لاتور). چهار مکتب از این سیاهه، چنان که مشهود است، نظریه هایی را در بر می گیرد که نمی توان آن ها را فقط با نام یک نظریه پرداز مرتبط دانست... . در این اثر تلاش شده تا چشم انداز کاملی ارائه شود از آن چه امروز در فضای جامعه شناسی جهانی  رؤیت پذیر است.