تحول شعر معاصر از "افسانه " ی نیما آغاز شد؛ شعری که خود صاحب تئوری، تاریخچه و داستان جذابی در ادب معاصر است. این شعر و شعرهای دیگری چون "شاهین" تندرکیا، "کبود" هوشنگ ایرانی، "باغ آیینه" از احمد شاملو، "زمستان" اخوان، "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" فروغ و... را باید از نو خواند و سیر تکامل و تطور آن ها را به طور دقیق نوشت. به هر رو در ادب معاصر، شعر، خود صاحب اسم و هویت مستقلی شد که کم ترین دستاوردش تاکید بر فردیت چیزها ـ شعرها ـ و در یک نگاه دورتر، تاکید بر هویت منحصر به فرد هر پدیده ای و یافتن تشخص ویژۀ خویش است و بی گمان یکی از اصلی ترین تعمیم دهندگان این هویت بخشی به پدیده های دیگر در دنیای معاصر به شعر معاصر است. دفتر سوم از مجموعۀ "آیینک" پس از مقدمه ای از "هادی محیط" در خصوص شعر معاصر به نقد و بررسی برخی از سرودهای معاصر اختصاص یافته که از آن جمله است: "سیولیشه/ نیما یوشیج"؛ "شاهین/ شمس الدین تندرکیا"؛ "کبود/ هوشنگ ایرانی"؛ "انهدام/ نصرت رحمانی"؛ "نوعی تله پاتی/ اسماعیل شاهرودی"؛ "در کوچه ها و شعرهای شبانه/ احمدرضا احمدی"؛ "یاس ها منتظرند/ م. آزاد"؛ "شعرهای سیاسی/ هوشنگ آزادی ور". نگاهی به جهان داستانی بهرام حیدری، جویس از پس آرگن، یولیسیز جمیز جویس؛ و نقد داستان کبنستاتین موتزارت: زن بی اهمیت از رناته ولش (از چهره های معاصر داستان نویس اتریش) از دیگر مباحث کتاب به شمار می آید.