«ابن فارض شرف الدین عمر بن علی بن مرشد بن علی» از مشایخ بزرگ قرن هفتم بوده که دارای دیوانی است و از آن میان قصیده های تأئیة کبری، تائیة صغری و خمریه وی از همه مشهورتر است. قصیدة تائیة کبرای وی بنابر ادعای جامی، حدود ۷۵۰ بیت است که صاحب نظران بسیاری بر آن شرح نوشته اند. کتاب حاضر نیز که به زبان عربی به نگارش درآمده، دربردارنده شرح «عزالدین محمود کاشانی» بر این قصیده، در دو بخش فی المعارف و فی المحبة است.