در این رمان قهرمانان مرد و قهرمانان زن و خانواده های آن ها تخیلی هستند، ولی چارچوبی که در آن داستان جریان دارد، تاریخی است. ملکه کاترین دوم در ساعت دو صبح، مجلس باله ای را که پرنس یوتمکین به افتخارش در قصر تورید ترتیب داده بود، ترک کرد. ملکه این قصر را برای او ساخته بود. پرنس دست او را بوسید و ملکه از وی تشکر کرد. ملکه نمی دانست که این به منزله خداحافظی است.