:«دوازه ی بی دروازه» مجموعه ای از 48 کوآن ذن (داستان،پرسش یا معماهایی متناقض نما و گاه بی معنی و غیرمنطقی که استادان ذن برای شاگردان شان مطرح می کنند) است که مومون اِکای، استاد چینی ذن، اوایل قرن 13 میلادی گردآوری کرده است. هریک از این 48 کوآن با نقد و نظر و شعری از مومون پایان می یابد.درونمایه ی کوآن ها و نقدی که مومون به آنها اضافه کرده، فرد را با تضادهایی مواجه می کند که سد راه بینش او می شوند. پس رهرو ذن، برای آنکه بتواند به پیشرفت ادامه دهد، ناچار است به سطح جدیدی از ادراک دست یابد؛ ادراکی فراتر از تضاد ها و دوگانگی های فکری. این همان خردی است که آدمی هرچه بیشتر در آن اوج بگیرد، با جهان هماهنگ تر و از هیجان ها دورتر می شود. بزرگان ذن این وضعیت را «روشن بینی» می نامند. روشن بینی یعنی واضح دیدن آنچه هم اکنون اینجاست، نه چیزی بیشتر.