, "کشور ایران در آغاز قرن نوزدهم میلادی به صورت جدی با فرهنگ و تمدن غربی (تجدد یا مدرنیته) رویارو شد. بر اثر این رویارویی بخش های مختلف تمدن ایرانی به درجات و در ابعاد مختلف از تجدد غربی تاثیر پذیرفت. تجدد که با نهضت فراگیری رنسانس (تجدید حیات علمی و فرهنگی) آغاز شد، زمانی به کشور ایران وارد شد که مردم از لحاظ تمدن و فرهنگ در سطح پایینی قرار داشتند به همین دلیل کشور دچار دوگانگی هایی شد که هنوز نیز پابرجایند. هنوز هم پس از حدود 150سال مواجهه با غرب و به رغم سازگاری ها و ناسازگاری هایی فراوان با مجموعه ی تمدن و تجدد غربی، معضل مردم با مدرنیته و حتی علوم و فنون نوین غربی حل نشده و در نهایت مردم نه سنتی باقی مانده اند و نه مدرن گشته اند. از این رو ریشه ی تمام بحران های فکری، ساختاری و هویتی ایرانیان در دو قرن اخیر را می توان در مواجهه با تمدن غرب دانست. روشن فکران در ایران بر اساس نوع پرورش فکری و اجتماعی، که بر حسب موقعیت و جایگاهشان در نظام اجتماعی زمان خویش و هم چنین اوضاع و شرایط داخلی و خارجی و امکانات فراهم آمده، نسبت به تجدد، راه حل های چندگانه ای اتخاذ می کنند. آن ها قبل از پیدایش جنبش مشروطیت، در تلاش بودند تا مقدمات فکری جنبش مشروطه خواهی را فراهم کنند و در حقیقت منادیان پروژه ی تجدد در ایران بودند. در این راستا نگارنده در نوشتار حاضر مطالبی را درباره ی جنگ های ایران و روس، تحولات سیاسی، معنای اصلی مدرنیته و برشمردن ویژگی های انسان مدرن و خاستگاه کارکردهای تجدد، چگونگی آشنایی اولیه ی ایرانیان، مباحث مربوط به دموکراسی، آزادی، بررسی موانع تحقق و استمرار آن ها در ایران مطالبی بیان کرده است."