پژوهشی در زمینه تاریخ حدیث شیعه و رواج آن در بین عالمان شیعی ماوراءالنهر و بلخ است. در این اثر ابتدا به بررسی ابعاد تاریخی و جغرافیایی منطقه ماوراءالنهر و بلخ که بخشی از آسیای میانه امروزی است، پرداخته شده و پس از آن به توصیف شهرهای مهم این منطقه و جریان ورود اسلام به آن ها پرداخته شده است. آنگاه نویسنده به معرفی برخی از محدثان از این منطقه در سده های نخستین تاریخ اسلام پرداخته و ویژگی های محدثان سمرقند و ماوراءالنهر و بلخ را بیان نموده است. وی به حجم روایات نقل شده توسط این قبیل از محدثان اشاره نموده و فرایند نقل احادیث شیعه در این منطقه و نیز عناصر گسترش روایات معصومین(ع) در آن را بررسی نموده است. از دیدگاه تاریخ حدیث شیعه تا حد زیادی مرهون خراسان و انتقال آن به ماوراءالنهر و بلخ است که حضور کمی و کیفی محدثان در این منطقه نیز گویای همین مسأله است. وی همچنین به نقش مهم ماوراءالنهر و بلخ در نشر حدیث شیعه تا سده پنجم هجری اشاره نموده و تعامل محدثان شیعه و اهل سنت در این منطقه، تشکیل جلسات حدیثی، عدم وجود غلو در راویان این منطقه و نیز ارتباط این حوزه حدیثی با حوزه های دیگر را بررسی کرده است.