تأملاتی است درباره مبانی و روش فکری مولانا و نیچه و پاره‏ای از اندیشه‏های ناب این دو شخصیت شرق و غرب. نویسنده ضمن بیان این نکته که گاهی تفکر پاره جان آدمی می‏شود معتقد است در مولانا و نیچه تفکر و تأمل یک حادثه نظام‏مند حساب شده نیست بلکه پاره‏های جان آنهاست که به قالب کلمه و سخن در می‏آید. سپس مبانی مدرنیته، پسا مدرن، شرق و غرب و حقوق بشر و جهان‏بینی گذشته و معاصر را تبیین و نوع نگاه مولانا و نیچه به این مقوله‏ها را تشریح کرده است. در فصل پایانی تأملی بر اندیشه هایدگر در نسبت علم، تکنولوژی و دین انجام گرفته است.