فضای ذهن و فرهنگ جهانی انباشته از نشانه های گوناگون است. بسیاری از متفکران معاصر بر این امر تاکید دارند که ما به بیرون از جهان پدیداری خود ـ یعنی جهان آن گونه که به ادراک ما درمی آید ـ راهی نداریم و برخی این حلقه را تنگ تر می کنند و ساختار زبان را چهاردیواری وضع انسانی می دانند. واقعیت آن است که شواهد بسیاری، عمومیت این امر را تایید می کند، اما بسیاری از فلاسفه وجودگرا و سنت های گوناگون عرفانی سراسر جهان به تجربه ای ویژه تر اشاره دارند. اما این تجربه نه در فضای ذهنی و فردی، که در فضایی فرامرزی و بینابینی صورت می گیرد؛ یعنی هنگامی که هوشیاری بر ذهن مشرف می شود و تجربۀ محض بودن نقش می بندد. روان شناسان انسان گرا و به شکل متمرکز تر روان شناسان فرافردی کار خود را بر این تجربۀ محض، یعنی حضور، متمرکز کرده اند و بر این اعتقادند که مغناطیس حضور به شکلی القایی می تواند ذهن و زندگی آشوب زده و پراکنده را بسامان کند. کتاب حاضر با روشی میان رشته ای به تحلیل شرایط مکانی فراروی ذهن و رمزگشایی نشانه های کلامی و تصویری که به ما در این مسیر کمک می کند، اختصاص یافته است.