« گابریل گارسیا مارکز » احتیاج به معرفی دوباره ندارد . او مشهورترین نویسندة سبک « رئالیسم جادویی » و نویسنده ای بسیار پرکار است . او بزرگ ترین نویسندة آمریکای لاتین به شمار می رود و در « جهان اول » نیز ، آمریکای شمالی و قارة اروپا در چهل سال اخیر نامش در اوج بوده است . اگر نگاهی به فهرست نویسندگان قرن 20 بیندازیم ، می بینیم اکثر نام های مشهور به نیمه اول قرن مربوط می شود . ( جیمز جویس ، مارسل پروست ، فرانتس کافکا ، ویلیام فالکنر، ویرجینیا وولف و . . . ) در حالی که در نیمه دوم قرن ، فقط نام گابریل گارسیا مارکز می درخشد و بس ! شاهکار او « صد سال تنهایی » که در سال 1967 چاپ شده است ، احتمالاً در بین رمان هایی که بین سال های 1950 و 2000 منتشر شده اند تنها رمانی است که در همة کشورهای جهان خوانندگان بی شمار داشته است . به یقین می توانیم بگوییم که « صد سال تنهایی » در تاریخ ادبیات جهان نمونه ای بارز است . گابریل گارسیا مارکز از ابعاد دیگری نیز پدیده ای بی نظیر است . نویسنده ای محبوب ، همتراز با چارلز دیکنز ، ویکتور هوگو و ارنست همینگوی ، میلیون ها نسخه از کتاب هایش به فروش می روند و محبوبیتش مثل قهرمانان ورزشی و موسیقیدانان و هنرپیشگان سینماست . نویسنده برای نگارش این زندگینامه حدود سیصد مصاحبه انجام داده است . بسیاری از کسانی که او با آنها گفتگو کرده در حال حاضر از دنیا رفته اند . جالب اینکه نویسنده معتقد است اگر گابریل مارکز به فیدل کاسترو ( رهبر کوبا ) و فیلیپه گونزالس توصیه نکرده بود آنها هرگز با نویسنده این کتاب مصاحبه نمی کردند . بهمن فرزانه که پیش از این در سال 1354 شمسی کتاب « صد سال تنهایی » اثر ماندگار گابریل گارسیا مارکز را ترجمه کرده بود هم اینک ترجمه و تلخیص کتاب « جرالد مارتین » را بر عهده گرفته است.