نویسنده در این کتاب این اصل فقهی را بازاندیشی می کند و خوانشی نوین پیش می نهد، متون اصیل فقهی را به گونه ای می چیند تا نسبت به یکدیگر وضعی انتقادی پیدا کنند؛ با این کار سنت و بحث فقهی امربه معروف و اجرای حدود از حواشی سیاسی و جدل های شریعت پناهی پالوده می شوند تا در قالبی صرفاً نظری، از درون متن های گذشته اولاً امکان فهمی نوین از چیستی امربه معروف که نویسنده آن را اخلاق مراقبتی می نامد، فراهم آید و ثانیاً متناسب با دگرگونی های زمانه شیوه نظریه پردازی فقهی درباره امربه معروف و اجرای حدود مشخص گردد.