هدف از موسیقی شناسی قومی صرفا مطالعه موسیقی اقوام در بافت فرهنگی، اجتماعی آن است. مفهوم قوم به واحد اجتماعی مشخصی برمی گردد که قلمرو خاص فرهنگی ـ جغرافیایی خود را داشته باشد. از این رو در تعریف بنیادین موسیقی شناسی قومی با دو مفهوم قوم و فرهنگ مواجه هستیم که پدیده ای به نام موسیقی را به وجود می آورند. هر قومی ویژگی های فرهنگی خاصی از جمله زبان، اساطیر، مذهب، آیین و رسوم، موسیقی و ابزار موسیقیایی خود را دارد. قلمرو فرهنگ قومی محدودتر از قلمرو فرهنگ ملی و فرهنگ جهانی است. در کتاب حاضر به موضوعات نظری موسیقی شناسی قومی پرداخته شده است. نکات نظری که در این کتاب مطرح شده تا اندازه ای با شناخت از نیاز موسیقی شناسی ایران صورت گرفته است. موضوعات نظری که در کتاب مطرح شده اند، به نحوی در خدمت شناخت شناسی موسیقی ایرانی خواهند بود. در فصول مختلف کتاب به چندین فرضیه متفاوت، که در جایگاه خود ابزار کار موسیقی شناسی قومی هستند، پرداخته شده است. از آن جمله می توان به نظریه های هولیستیکی (کلیت نگری)، فونکسیونالیستی (کاربردی)؛ استراکتورالیستی (ساختارگرایی)، نظریه رفتارشناسی فرهنگی، فرضیه های قوم نگارانه، نظریه های تکاملی و اشاعی، دیدگاه های نگرش از بیرون و درون، بینش های تاریخ نگارانه موسیقی و هم چنین نظرات زبان شناختی و ارتباط آن با موسیقی شناسی اشاره کرد.