?اکوسوسیالیسم جریانی سیاسی است مبتنی بر بینشی ضروری که تعادل بوم شناختی سیاره و بنابراین، محیط زیستی مناسب برای گونه های زنده را حفظ می کند و با منطق رو به گسترش و ویرانگر نظام سرمایه داری ناسازگار است. دنبال کردن "رشد" سرمایه دارانه ما را به آستانه فاجعه ای بی سابقه در تاریخ بشر رسانده: گرمایش جهانی. اما راه حل بدیل چیست؟ ریاضت و ندامت؟ انتقاد فرهنگی از مصرف گرایی ضروری است اما کافی نیست؛ باید خودِ شیوه تولید را زیر سوال برد. فقط بازسازماندهی جمعی و دموکراتیک نظام تولیدی می تواند هم زمان نیازهای اجتماعی واقعی را تامین کند، زمان کار را کاهش دهد، تولید بی رویه و خطرناک را متوقف سازد و سوخت های فسیلی را با منابع تجدیدپذیر جایگزین کند. همه اینها نیازمند تهاجمی عمیق به اقتدار سرمایه دارانه، گسترش رادیکالِ بخش دولتی و در یک کلمه، تدوین برنامه ای دموکراتیک و اکوسوسیالیستی است.?