هوشنگ ایرانی هم از آن ستاره‌های سوخته‌ی ادبیات به حساب می‌آ‌ید. این شاعر که در طول زندگی کلا کمتر از۴۰ شعر گفته بود پدر شعر سوررئال ایرانی نام گرفت و هنرمندانی مانند نیما یوشیج، بهمن محصص، سهراب سپهری، احمدرضا احمدی و... در کنار او در انجمن خروس جنگی (اولین سوررئالیست‌های ایرانی) مشغول به فعالیت بودند. این شاعر در فاصله کوتاهی چند مجموعه شعر به چاپ رساند اما در این میان «جیغ بنفش» در بین مردم با اقبال زیادی مواجه شد. جالب است بدانید که ترکیب «جیغ بنفش» که امروزه به کار می‌بریم از همین کتاب برداشته شده است و گرنه تا قبل از آن چیزی به نام جیغ بنفش وجود نداشته. حالا محمد آزرم آمده و تعدادی از شعرهای این شاعر و نقد و نظر خودش را بر این شعرها منتشر کرده است و در کتابش به معرفی شعر «ایرانی» و پتانسیل‌های کشف نشده آن اشاره کرده است. آزرم عقیده دارد: «جیغ بنفش می‌تواند شروع دور جدیدی برای خوانش شعر «ایرانی» و معاصر کردن او با احضار فرم‌های جدید نوشتاری، آوایی و اجرایی باشد‌، چرا که تنها رمزی که در نام هوشنگ ایرانی نهفته است، امکان ساختن رمزهای بیشمار برای آن است.» اگر مایلید در رابطه با یکی از جنجالی‌ترین شاعران ایران و همچنین انجمن خروس جنگی‌های سوررئالیست بیشتر بدانید، خواندن این کتاب را از دست ندهید.

به قلم فائزه خابوری، شماره‌ی ۵۱۳ همشهری جوان، ۳ مرداد ۹۴