یه دخترِ شهرستانی که کُلِ هموغمش خوندنِ چهارتا کتاب درسی و خونهپُرِ آرزوهاش، دانشگاهس، هیچوقت نمیتونه ایدهآلِ مردی باشه که دکارت میخونه و موتسارت گوش می کنه. خب، تقصیرِ منم نبود. تقصیرِ خانوادهام هم نبود. مامانِ من چه گناهی داشته که تا به خودش اومده، یاد گرفته چه طوری قرمهسبزی بپزه! اونم این میراثِ بزرگو واسه دخترش میذاره... غیرِ اینه؟!