کتاب مناسب سن 9 سال تا نهایتا 13 سال است. ولی من برای کمک به یکی از دوستان که ادبیات کودک می خواند و درباره این کتاب نظر می خواست قصد دارم هر سه جلد این مجموعه را بخوانم و سعی دارم در طول خواندن کتاب نگاهی مناسب سن مخاطب اصلی کتاب داشته باشم و با این دید به کتاب نگاه کنم.

جلد اول:
✅قوه تخیل کودکانه، داستان سرایی، قهرمان پنداری، تفکر و داشتن دید کودکانه به مسائل، حل کردن مسائل و مشکلات شخصی با تفکر کودکانه در طول داستان ها کاملا مشهوده و کودک می تواند با آن همزاد پنداری کند. و این ها همه نقطه قوت کتاب بود. 

موضوع اصلی این جلد کتاب شاید یکی از آرزوهای بعضی از کودکان باشد و آن هم نرفتن به مدرسه است. در حالی که آیدا یعنی شخصیت اصلی کتاب، عکس این آرزو را دارد او برعکس دوست دارد که به مدرسه برود. و برای رسیدن به این آرزویش مجبور می‌شود دست به کارهایی بزند. آیدا کلِ جلد اول به بیان همین اقداماتش برای رفتن به مدرسه، خرید لوازم التحریر و روزهای ابتدایی مدرسه رفتنش می پردازد. 

✅بیان و لحن کلی کتاب طنز و تخیل کودکانه است. 

داستان کتاب در ابتدا عادی و روان پیش میره و هیچ نقطه ابهامی که خواننده به خاطر رفع آن میل به خواندن کتاب داشته باشه وجود ندارد ولی به مرور و در داستان های آخر جلد اول این مشکل برطرف می شود. 

به نظر من نقدهایی هم به چند مطلب کتاب هست. از جمله مطالبی که آیدا درباره پدر و مادرش مطرح می کنه یا زمانی که درباره علت همیشه بسته بودن در اتاق خواب پدر و مادرش صحبت می کند. درسته که لحن کتاب طنز است ولی نویسنده کودک اجازه ندارد از هر مطلب و طنزی برای بیان داستان خودش استفاده کند. 

✅صفحه آرایی کتاب بسیار جذاب بود و نقش زیادی در جذب مخاطب دارد. که نقطه قوت دیگر کتاب محسوب می شود. 

طراحی جلد کتاب هم جذاب و خوب بود.

متاسفانه هنوز کتاب کاپتان زیرشلواری رو نخوندم به همین خاطر نمی تونم الان این دو کتاب را با هم مقایسه کنم.
        

          کتاب آمبر براون به کلاس چهارم می رود را که خواندم،  به این فکر می کردم که شوخیهای بی ادبانه و اختلاف فرهنگی آن چندان جالب نیست و ای کاش نمونه ایرانی برای این کتابها باشد.  برای همین هم سراغ کتاب آیدا پیرپور رفتم و حالا با اطمینان میگویم چه بسا و بسیار بهتر است که کسی همان آمبر براون را بخواند تا مثلا کتاب زندگی هچل هفت آیدا پیرپور! 

در آمبر براون، یک پیام بسیار عمیق وجود دارد که لابلای شخصیت پردازی رئال و در عین حال طنز پیچیده شده ولی کتاب ایرانی ما، نه تنها هیچ پیام مثبتی ندارد بلکه پر از بدآموزی های گاها وحشتناکی است که آدم میگوید جوکر دیدن بهتر از خواندن چنین کتابی است!  
حتی در آن خارج ولنگ و باز هم،  خیلی نکات برای کودک زیر دوازده سال نمی آید ولی اینجا بچه درباره شورت پوشیدن پدر و مادرش موقع خواب شوخی می کند و چیزهای....  دیگر،  همه اش دارد با واژگان زشت و توهین آمیز درباره همه کس و همه چیز حرف می زند و اسمش را می گذارد بامزه بازی!  

واقعا جای تاسف است که قلم نویسنده و تصویرسازی‌ها،  در چنین مسیر عبثی (البته لابد پولش خوبه براشون!)  خرج شده.  اگر می، خواهید فقط افتخار کنید که بچه‌ام یک کتاب ۲۰۰ صفحه ای دستش گرفت و خواند و خندید،  بخرید ولی اگر میخواهید شخصیت و سلیقه فرزندتان با کتاب خواندن رشد کند،  انتخاب های  حتی خنده دار خیلی بهتری وجود دارد
        

          مخاطب کتاب کودک است و نباید نگاه بزرگسالانه به آن داشت.
دختری 10 ساله با تخیلی بالا و البته با شیطنت‌های عجیب و خانواده‌ای عجیب‌تر. سراسر طنز و افت و خیز دار. و کاملا مناسب برای تا سن 13 سال
        

          تا حالا کتاب این شکلی نخونده بودم
سراسر شوخی