در داستان "لیلی و مجنون" اثر نظامی گنجه ای به تعبیری می توان گفت که لیلی مرشد عشق است و مجنون مرید عشق، در دیدار آن دو نور معرفت از دل لیلی به آن مرشد عشق مجنون، بیرون می شود و پس از این حادثۀ وصال است که مجنون به لیلی می نگرد و او را از عالمی دیگر می بیند و خود را از عالمی دیگر و این جاست که مردی از این مردان عالم در برابر زنی که اکنون به چهل سالگی رسیده است خود را درمی یابد و سر به صحرا می گذارد. این سوختن، در سیر و سلوک عارفانه است. نوشتار حاضر به تاویل داستان "لیلی و مجنون" به همراه نمونه ای از ابیات این داستان اختصاص یافته است.