حضور باستان شناسان اروپایی و امریکایی در ایران و کاوش در محوطه های باستانی به دورة قاجار و اوایل پهلوی بازمی گردد. شوش، تخت جمشید و دامغان جزء نخستین محوطه های باستانی بود که طی قراردادهای امضاء شده میان پادشاهان وقت قاجار و باستان شناسان اروپایی و آمریکایی مورد کاوش قرار گرفت. نگارنده در کتاب حاضر با پرداختن به نخستین قراردادها و ورود نخستین باستان شناسان غربی به ایران در عصر قاجار ـ که این امتیاز نخست به فرانسوی ها داده شده بود ـ تلاش دارد تا با بررسی اسناد موجود در وزارت امور خارجة آمریکا و همچنین ادارة کل اسناد و بایگانی ملی آمریکا از مسائل پشت پردة حفاری ها در ایران و نتایج آن خبر دهد. وی با بررسی این منابع اعتقاد دارد که بسیاری از باستان شناسان غربی، که امروزه نام آنها بسیار پرآوازه گشته، در آن زمان به تاراج گنجینه های باستانی ایران و انتقال آن به موزه های اروپایی و آمریکایی مبادرت ورزیدند. کسانی هم چون آرتور پوپ، ارنست هرتسفلد، اریک اشمیت و... جزء این افراد هستند. مطالب کتاب به صورت مستند تدوین شده و با نامه نگاری ها و اسناد و بیانیه های موجود در خصوص حفریات و نتایج آنها و امتیازهای داده شده همراه است.