از زمان های بسیار دورتاکنون طنز از درون شرایطی بی تناسب، ناهماهنگ و غیر عادلانه بیرون آمده است. بیان مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی مانند ریا، دروغ، حسد، تزویر، بی عدالتی و سالوس با زبان طنز تاثیرگذاری فوق العاده ای دارد.
طنز تلنگری است که انسان های غفلت زده را بیدار کرده و آن ها را از تفاوت میان وضعیت چنان که هست و چنان که باید باشد آگاه می سازد. در این مجموعه به طنز در ادبیات کهن ایران پرداخته شده و به این خاطر حکایات طنز از کتاب های بسیار مهم و تاثیرگذاری چون: لطایف الطوایف، رساله دلگش، جامع التمثیل، امثال و حکم، طوطی نامه، سندباد نامه، فوائد السلوک، مرزبان نامه، انوار سهیلی، بهارستان، روضه خلد، جوامع الحکایات و فیه ما فیه دستچین شده اند. اگرچه این کتاب ها خود به تمامی کتاب طنز نیستند؛ اما از حکایات طنز نیز خالی نیستند، به عنوان مثال روضه لد یا مرزبان نامه که آکنده از حکایات حکمی و تربیتی می باشند اما خالی از حکایات طنز نیز نمی باشند و یا کتابی چون فیه ما فیه که مجموعه ای از گفتارهای عرفانی مولاناست. اما حکایات طنز هم در آن یافت می شود... .