پساتلویزیون اشاره به دوره ای دارد که رسانه ای مثل تلویزیون شکل مرسوم خود را از دست داده و با دیگر انواع رسانه تلفیق شده است. این تلفیق به مثابه بخشی از روند کلان تر همگرایی رسانه ای، صنعت جهانی تلویزیون را به پویایی های شگرفی واداشته و چرخه ای از نوآوری و خلاقیت دائم را رقم زده است. امروزه به دلیل غفلت فراملی و جهانی، شبکه های تلویزیونی ماهواره ای و نیز ادغام تلویزیون در اینترنت، دولت ها امکان سیاست گذاری منسجم رسانه ای در سطح قلمرو ملی خود را تا حد زیادی از دست داده اند. کتاب حاضر به بررسی وضعیت تلویزیون در ایران در عصر همگرایی رسانه ای می پردازد و سیاست های اتخاذ شده در مواجهه با شرایط جدید را مورد بررسی قرار می دهد.