"جک" با گوزن شاخداری در جنگل دوست می شود و او را به خانه می آورد. مادر جک می گوید: "به این شرط می توانی پیش خودت نگهش داری که فایده ای برایش پیدا کنی". جک سعی می کند انجام کارهای گوناگونی را برعهده ی گوزن بگذارد، مثل بیل زدن باغچه، درست کردن عصرانه برای مادر جک و تمیز کردن خانه، اما گوزن نمی تواند هیچ کاری را به درستی انجام دهد. سرانجام مادر جک عصبانی می شود و گوزن را از خانه بیرون می کند. جک از ناراحتی شروع به گریه می کند. مادر به او توضیح می دهد که نگه داری گوزن هیچ فایده ای ندارد. زیرا او نمی تواند هیچ کاری را به درستی انجام دهد. جک حرف مادر را قبول دارد. اما در جواب می گوید که گوزن را دوست می دارد. مادر نیز پس از کمی فکر می گوید: "حق باتوست، جک! همین دوست داشتنی بودن گوزن، خودش کلی فایده است". بنابراین گوزن را صدا می زنند تا برگردد. سپس جک و گوزن به کمک یک دیگر کلبه ای مخصوص در حیاط پشتی خانه برای گوزن می سازند و گوزن برای همیشه پیش آن ها می ماند.