بگذار این پیراهن هوایی بخوردو قالیباف ها در دلم بیدار شوندبگذار تنهایی ام را جار بزنممثل نان خشکمثل نمکو دل ریش ریشم را ناگهان در دیگِ رنگ رزی فروببر