"الهه" در حال نگاه کردن به ماه و ستاره ها متوجه صدایی در پشت سر خود شد. صدا از فرشته ای کوچک بود که با لباسی سفید مملو از پولک روبه روی او ایستاده بود. آن دو صحبت های خویش را با بیان مطالبی دربارۀ  انسان ها، دنیا، زندگی، خوبی و بدی آغاز کردند؛ این که مغز انسان ها به اندازۀ  کارهای محدود روزانه شان کوچک شده است، انسان ها از بغض و کینه و حسادت پر شده اند و بیش تر مردم دنیا از تکنیک های ارتباطی برای نشان دادن ظاهری مناسب استفاده می کنند. در ادامه فرشته برای الهه از مراحل سیری ناپذیر طبیعت انسان ها برای رسیدن به ثروت، قدرت و ستایش سخن گفت.