به نرمی یک خیال، به سبکی یک رویا، آزرمیدخت،پای به درون دالان اصلی کاخ تیسفون نهاد، دالانی که ابتدا به تالار اجتماعات می پیوست،سپس به شبستان هایی می انجامید که در اختیار زنان و دختران خاندان شاهی بود. آزرمیدخت، چون غزالی خوش خرام و تیزگام،بخشی از دالان را پیمود و به تالار گام نهاد؛ تالاری پهناور که بر کف آن فرش بهارستان را گسترده بودند،فرشی خوش بافت و گوهر نشان که جلوه یی نظرگیر از بهاران سبز و خرم داشت.