علم بدیع که از کهن ترین شاخه های علوم بلاغی است که فرازوفرودهای بسیاری را از سر گذرانده در کتاب حاضر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. مؤلف تشریح می کند که فن بدیع، کوشیده است؛ با نگاه انتقادی به علم بدیع، ترسیم خط سیر و تحول این علم، معرفی تمامی اصطلاحات آن بر مبنای امهات کتب این حوزه، تفکیک اصطلاحات سایر علوم ادبی از علم بدیع، چینش صنایع با توجه به تناسب معنایی آن ها، دسته بندی صنایع و معرفی صنایع اصیل؛ این علم را به ابزاری کارآمد برای نقد بلاغی متون ادب فارسی تبدیل کند.