خیام چهره ای است که اندیشه اش به شکل های گوناگون و متضاد تفسیر شده است. یکی او را باده گسار می داند که تنها دم را غنیمت می شمرد. دیگری از او یک صوفی می سازد، یکی او را دهری یا تناسخی می نامد، اما درون مایه برخی از رباعیات خیام به گونه ای است که می توان از آن ها به پرسش های بنیادی رسید و به جهان بینی او نزدیک شد. نویسنده در این کتاب می کوشد به این پرسش ها  و پرسش های دیگری در پیوند با جهان بینی خیام،  در حد توان، پاسخ بدهد یا دست کم با بررسی و تحلیل پرسش هایی ازاین دست به نتایج درخوری برسد.