بسم الحق؛
۱. از بیست و سه داستان این مجموعه، داستان‌های:
مست (اثر فرانک اوکونور)
دو برادر (اثر میریام آلن دفورد)
دوست (اثر ارنست همینگوی)
دو زن (اثر پول بورژه)
یک بشکه‌ی کوچک (اثر گی دو موپاسان)
جمجمه (اثر رابیندرانات تاگور)
کودکی که گنجشک‌ها را دوست می‌داشت (اثر میخائیل نعیمه)
آشتی (اثر امینة السعید) و
بازگشت (اثر محمود تیمور)
را پسندیدم و از این میان، داستان «کودکی که...» الحق چیز دیگری بود.

۲. با نهایت احترام به استاد عبدالمحمد آیتی باید اعلام کنم که ایشان نباید وارد حوزه‌ی ترجمه‌ی داستان می‌شدند. شأنشان همان ترجمه‌ی قرآن و نهج‌البلاغه و صحیفه است و تمام.

۳. حتی از بعضی داستان‌های ضعیف این مجموعه، می‌توان داستان‌های خوبی درآورد. پس به دوستان داستان‌نویسم پیشنهاد می‌کنم دست‌کم یک دور این بیست و سه داستان را بخوانند.

۴. خوبی این مجموعه، تنوع گسترده‌ی جغرافیایی داستان‌ها و ملیت نویسندگان آنهاست که خود می‌تواند موضوع بحث جالبی باشد برای یک بررسی جغرافیایی ادبیات داستانی.