روایت جبران خلیل جبران از نخستین تجربه‌ی عشق، شکل نمادین زن امروز را می‌آفریند؛ زنی که سرانجام در میان تصویر مسیح و ناهید خواهد نشست در حالی‌که «تاج خار» را به جای «حلقه‌ی برگ‌های غار» بر سر گذاشته است. او ناچار است «رنج مسیح» را جایگزین اقتدار و شادمانی ناهید کند. شاید همان گونه که جبران می‌گوید در زندگی هر مرد یک «سلما کارامی» وجود داشته باشد. ولی چه چیز حایل میان آن‌ها بوده؟ آیا اسقف و برادرزاده‌اش درون هر یک از ما زندگی نمی‌کند؟ راهی برای یگانگی سلمای درون و سلمای بیرون آیا خواهیم یافت؟ عشق جبران و سلما در نهایت به عروج روح سلما انجامید و تعالی جان جبران. 


کتاب ماه ادبیات، سال یکم، شماره‌ی دوم.
        

          "دیدمش و عشق در دل من بیدار شد. عشقی که مرگ نمی‌شناسد و زمان را باور ندارد
او نخستین رؤیای دل من بود و واپسین آتش اشتیاقم."

        

          تجربه‌ی عشق، آن هم توسط روح بی‌قرار جبران خلیل جبران.