اشکال گوناگون از خود بیگانگی را شاید بتوان به طور کامل در نمایشنامه منزل گاه (خانه)یافت.این نمایشنامه در یک تیمارستان اتفاق می افتد که در آن چهار شخصیت از طریق صحبت های عادی و اتفاقی خود به مصداق کنایه دارنام نمایشنامه اشاره میکنند(که ممکن است معنای وطن،محل سکونت،یا احساس تعلق را نیز در بر داشته باشد.)
شاید در میان نویسندگان عصر ما هیچ کس به اندازه استوری موقعیت های واقعی زندگی را چنین با جزئیات به صحنه نکشانده و تا به این حد از آن ها برای نشان دادن انسان نوین و قراردادهای اجتماعی استفاده نکرده است.