پژوهشی تاریخی در مورد «سیره سیاسی اهل بیت»(ع) با انواع «مخالفان» و اندیشه های مختلف مذهبی و گروه های منحرف است. در این نوشتار ضمن بررسی اندیشه های مخالف و پیشینه با آن ها در فرهنگ اسلام نوع موضع گیری ائمه اطهار در برابر ملحدان و مخالفان اندیشه تشیع و پیروان و پیشوایان مذاهب اسلامی منعکس شده و برخورد ائمه با رقبای سیاسی خویش اعم از خلفای سه گانه و حاکمان اموی و عباسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نویسنده با توجه به حجم بالای تبلیغات فرهنگی علیه امامان شیعه در عصر امویان و عباسیان، به مناظرات و برخوردهای علمی ائمه در قبال انواع این هجمه ها و تبلیغات مسموم اشاره کرده و مواضع ایشان در قبال منحرفان، غالیان، جاعلان حدیث، ثنویت گرایان و عقل گرایان افراطی را تشریح نموده و به اثبات مرجعیت علمی اهل بیت پرداخته است. وی همچنین پاسخ و سیره عملی ائمه در قبال شبهات سیاسی جامعه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و رویکرد اهل بیت در قبال شبهات معترضان و استفاده از تقیه در برخی از موارد توسط ایشان را تبیین نموده است.