در این کتاب به بررسی تاریخ ساسانیان و روابط آن ها با همسایگان پرداخته می شود. شاهنشاهی ساسانی (که مردم به آن ایران شهر می گفتند)، آخرین شاهنشاهی ایرانی پیش از ظهور اسلام و حمله مسلمانان به ایران بود که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی (۴۲۷ سال) بر ایران فرمان راند. این شاهنشاهی یکپارچه را «اردشیر بابکان» با شکست «اردوان پنجم»، آخرین شاهنشاه اشکانی بنا کرد و ایران را مجددا پس از سقوط هخامنشیان برای نخستین بار یکپارچه ساخته و زیر فرمان یک شاهنشاهی قدرتمند درآورد. شاهنشاهان ساسانی که ریشه شان از پارس بود، بر پهنه بزرگی از آسیای باختری چیرگی یافته و در کنار امپراتوری روم - بیزانس، در طی دوره ای بالغ بر ۴۰۰ سال، ابرقدرت دنیای باستان محسوب می شدند. پایتخت ایران در این دوره، شهر «تیسفون» در نزدیکی بغداد در عراق امروزی بود. پرچم ایران در این دوره، «درفش کاویانی» بود که پس از سقوط ساسانیان از بین رفت.