جنبش رمانتیسیسم عمدتا در عرصه ادبیات و هنر پا گرفت و به جریانی پرآوازه تبدیل شد.اما این بینش به ادبیات و هنر محدود نماندو به قلمروهای دیگر،از جمله فلسفه و نظریه های سیاسی،نیز راه یافت و حتی الهام بخش شماری از جنبش های سیاسی در سده های هجدهم و نوزدهم شد لوکاچ جوان از خلال بررسی زندگی و آثار و آرا،نوالیس،در نهایت این حکم گوته را تایید کرد که،در مقابل سلامت و تعادل کلاسیسیسم،رمانتیسم اساسا معرف نوعی بیماری بود.رنه ولک بر آن بود که اصطلاحاتی چون کلاسیسم و رمانتیسم نه برچسب های زبان شناختی اند و نه ماهیات متافیزیکی،بلکه اندیشه هایی تنظیم کننده و ابزاری تاریخ نگارانه اند.پل دومن از پیشگامان نقد مابعد فرمالیستی بر پیچیدگی ها و تناقضات و گسست های موجود در آثار رمانتیک ناکید میکند.از نظر رابرت سه یر و میشل لویوی،رمانتیسم  نوعی جهان بینی است که در واکنش به کاستی ها و تضادهای سرمابه داری پدید آمد و جلوه های آن را میتوان در همه نظام های فکری مشاهده کرد و ادبیات فقط یک جلوه از آن است،و...