منطقة آسیای جنوب غربی برخلاف مفهوم خاورمیانه، به عنوان یک سرزمین جغرافیایی، بخشی از جنوب غرب قارة پهناور آسیا محسوب می شود و در محدودة خشک و نیمه خشک واقع شده است. از کشورهایی که در این منطقه قرار دارند، می توان به ایران، ترکیه، اردن، سوریه، مصر، فلسطین و... اشاره کرد. بررسی ها نشان می دهد، روابط تجاری ایران از دهة هفتاد به بعد با کشورهای آسیای جنوب غربی افزایش یافته است، به گونه ای که در 15 سال اخیر، ارزش صادرات غیرنفتی به کشورهای این منطقه بیش از 8/5 برابر شده است. ایران هم در صادرات و هم در واردات کالاهای غیرنفتی با کشورهای واقع در آسیای جنوب غربی؛ دارای تجارت مکملی است و از این حیث، رتبة نخست را به خود اختصاص داده است. با عنایت به تجارت مکملی ایران در تجارت کالا با کشورهای این منطقه و بازار رو به رشد تقاضای واردات و صادرات، ایران می تواند با تقویت مناسبات منطقه ای از قبیل: گسترش تجارت با کشورهای مذکور در قالب «PTA»، فرآیند یکپارچگی اقتصادی را تحکیم و تقویت کند. در کتاب حاضر تلاش شده است، در چهارچوب مطالعات تجربی و مدل های مربوط به برآورد تجارت مکمل میان کشورهای آسیای جنوب غربی، با تکیه بر نظریات مبتنی بر یکپارچگی منطقه ای، به بررسی زمینه های صدور کالا به بازار منطقه به تفکیک کشورها پرداخته شود.