رویکردی تاریخی در بررسی انقلاب اسلامی 1920 عراق و ارزیابی نقش علما در آن است. این انقلاب، درواقع اولین نبرد مسلحانه ضداستعماری در منطقه خاورمیانه بود که به رهبری و هدایت علمای اسلام، صورت پذیرفت و به اذعان نویسنده، تاثیر قابل توجهی در تضعیف قدرت استعماری انگلیس در ایران و فراهم نمودن مقدمات لغو قرارداد وثوق الدولة مورخ 1919 داشت. از دیدگاه وی، این انقلاب به مراتب از قضیه تنباکو در ایران بااهمیت تر است و حال آن که تاکنون، هیچ اثری به زبان فارسی پیرامون آن نوشته نشده است. نقش فعال و سازنده ای که علمای اسلام در رهبری مقاومت مسلحانه در مقابل ارتش مهاجم انگلیس ایفا کردند و دستور جهاد در مقابل آن را دادند، به مرزهای عراق محدود نشد و شورش های جنوب ایران در مقابل نیروهای انگلیسی، خسارت های سنگینی را به آن ها وارد ساخت.