پیام اصلی کتاب حاضر این است که در ذهن و اندیشة فرانسویان تا قرن هجدهم و در طول این قرن، تصویر دو گانه ای از ایران وجود دارد که مبتنی بر دریافتی کلّی، افسانه ای، تاریخی، مذهبی و گاه عینی است و فیلسوفان این قرن تلاش می کنند تا به این تصویر، بعد علمی و فلسفی بدهند و به خصوص ابعاد منفی این تصویر را که ریشه در افکار خصمانة قومی (ترک و عرب) و تعصّبات قرون وسطایی مذهبی (مبلّغان کاتولیک) دارد، از اندیشة فرانسویان بزداید و با روش علمی و مستند و تحلیل فلسفی، برای ارتقای سطح دانش و فرهنگ فرانسوی و جهانی، به ترویج ابعاد مثبت فرهنگ و تمدّن بر عظمت ایران اسلامی بپردازد. مؤلّف به شرح روایات و افسانه و واقعیاتی پرداخته که مربوط به دو چهره مثبت و منفی ایران در آغاز این قرن است؛ توصیفی که باعث جذّابیت و دلفریبی ایران از یک سو و ایجاد رعب و وحشت از سوی دیگر می شود.