نوشتار حاضر، نقد و انتقادی است بر کتاب "دموکراسی یا حقیقت" نوشته ی "علی میرسپاسی" که نگارنده مدعی است تفکر امریکایی در سال های اخیر، در هال تبدیل شده به گفتمان مسلط روشن فکری در ایران است. جوهره ی تفکر امریکایی نیز برپایه ی پراگماتیسم بوده از این رو همین تفکر، اندیشه ی اصلی مولف "دموکراسی یا حقیقت را تشکیل می دهد. وی در قسمتی از کتاب می گوید: "نویسنده ی کتاب مورد نقد (میرسپاسی) بخشی از مباحث خود را به بررسی انتقادی تجربه ی مدرنیته و کارنامه ی سیاسی- فرهنگی روشن فکران ایرانی اختصاص داده است. او از چشم اندازی به این مسئله پرداخته پرسش بالا را [آیا انقلاب اسلامی در اندیشه ی روشن فکران تاًثیر گذار نبوده؟] تا اندازه ای روشن می نماید. میرسپاسی از یک منظر درونی و "خودمانی" به موضوع توجه  کرده است؛ یعنی بحث های انتقادی خود را با همان پیش فرض های مورد قبول رون فکران طرح نموده است. از این رو، افق بحث نویسنده، با پرسش بالا هماهنگ نیست، ولی این مانع بهره گیری از آن نمی شود وی در یک جا کلیت کار روشن فکری ایران را مورد انتقاد قرار داده و در جای دیگر، جریان خاصی از متجددان ایرانی را در نظر داشته است. از نکته های انتقادی نویسنده، کاملا میتوان وجه تاثیرگذاری انقلاب اسلامی بر مباحث روشن فکری ایران را مطالعه کرد. نقد نویسنده، بر کلیت تجربه ی مدرنیته در ایران آن است که این تجربه از اساس با پیش فرض زیان باری شروع شد. پیش فرض آن بود ک "تاسیس جامعه  ای دموکراتیک، در گرو پذیرش تعریف جدیدی از "عقلانیت" و "حقیقت" به عنوان مفاهیم فلسفی است." "تاًکید بر بنیادهای فلسفی دموکراسی، روشن فکران ایرانی را از توجه لازم به دموکراسی به عنوان مقوله ای مستقل و جدا از تحول معرفت شناسانه، بازداشت."