نویسنده در کتاب حاضر نشان می دهد که بر سر راه چیزهایی که دولت با ابزارهای متعارف تغییر می تواند به دست آورد، محدودیت هایی وجود دارد. نمی تواند به مردم دستور دهد که نسبت به همسایه خود مسئولیت پذیر باشند یا برای بازنشستگی پس انداز کنند یا برای کمک در جامعه داوطلب شوند یا - در این مورد با بازیافت زباله های خود سهمی در محیط زیست داشته باشند. انواع مشکلاتی که بسیاری از جوامع اکنون نیاز به حل آن دارند، به تغییر رفتار شهروندان نیاز دارد که مهار و تحت قاعده درآوردن اقدامات شخصی آن ها با دستور قانون، کار دشواری است.