عشقه قصه سرگذشت است. سرگذشت من... سرگذشت تو. آنقدر حقیقی، ملموس و نزدیک، که انگار قهرمان آن خود توست، یا خود من. سالهاست می شناسیمش... انگار که سال ها با او زندگی کرده ایم و درد عشقش را بارها خودمان تجربه کرده ایم. نگرس درست مثل ماست. مثل من، مثل تو... مثل ما عاشق شده است، مثل ما خندیده است و مثل ما به کرات از رنج عشق گریسته است. عشقه، قصه ی حقیقت عشق است... با همه شیرینی و تلخی.. اما بدون ساده اندیشی. عشقه، قصه عشق است، بدون عینک سیاه بدبینی، یا عینک سفید خوش بینی، عشقه، عشق را به قضاوت نشسته است. عشقه،حکم صادر نمی کند اما تو را به قاضی می برد تا تو خود حکم را درباره عشق صادر کنی. .