سروده های این دفتر، بیشتر در قالب کلاسیک، به ویژه غزل به نظم کشیده شده نمونه ای از آن بدین قرار است: صبحی که کوچیدی و من جا مانده بودم/ بغض دلت را در نگاهت خوانده بودم/ با این امیدی که به زودی بازگردی/ باران اشکی بر رهت افشانده بودم/....