نگارنده در کتاب حاضر، با طرح نحوة حکومت داری سه استان، بوشهر، شیراز و اصفهان در دورة قاجار، به بررسی ساختار اجتماعی ایران در آن زمان پرداخته است. ریشة مباحث این کتاب، بر نقش ایران در آن زمان پرداخته است. ریشة مباحث این کتاب، بر نقش ایران در حفظ موازنة منافع دو دولت رقیب انگلیس و روس باز می گردد. ایران در برهه ای از زمان توانسته بود در برابر اشغال بیگانه پایداری کند، زیرا روش چانه زنی را برای دورنگه داشتن قدرت های خارجی به کار می گرفت و این امر انسجام درونی ایران را به همراه داشت، انسجامی که از راه حفظ موازنه فراهم آمده بود. نگارنده در این کتاب، این نکته را مورد بحث قرار می دهد که حکومت قاجار در ادارة اتباع خود فقط به زور متکی نبوده است، بلکه به نقش و چگونگی دخالت مردم عادی در روند سیاسی کشور نیز توجه داشته است. بی شک، قیام هایی که در محدودة این دورة زمانی به وقوع پیوسته، در حوزة مقاومت هایی بوده که در جریان حفظ نظام ایرانی رخ داده است، نه در جهت گسست مردم و حکومت از یک دیگر.