در شهر خردمندان مردم به طریقی زندگی می کنند که به نظر می رسد بیدار هستند؛ در حالی که خوابند. بیدار هستند زیرا چشمان آنها باز است و از طرفی به نظر می رسد خواب باشند زیرا با عالم معنی سروکار دارند. آنها خدا را نور همة هستی می دانند که باعث روشنایی آسمان ها و زمین، حقیقت وجود زمان و مکان، سکون و حرکت، تاثیر عوامل ژنتیک، فعل و انفعال سلول ها و جریان انرژی بوده و خالق کل کائنات است. آنها معتقدند که آن نور یعنی خالق و قادر مطلق جهان هستی در همه جا حضور کامل دارد. ما را می بیند و در درون هر سلول وحشی ای که اراده کند می تواند حضور داشته یا نداشته باشد. کتاب حاضر در قالب پرسش و پاسخ بین دو شخصیت خیالی با نام آقای «طاووسی» و «افلاکی» به نگارش درآمده است. آن دو دربارة شهر ایده آلی صحبت می کنند که مردم آن معتقدند همة هستی از خدا و نور او تشکیل شده و اهالی آن تجلی و حضور ذات مبارک پروردگار را در همة حالات و در همة زمان و مکان ها حضور نور می دانند. آنها در خلال این گفت وگوها به آثار ویرانگر مدرنیته؛ رابطة علم و دین؛ و طب قرآنی اشاره کرده و از آرای اندیشمندان و قطعاتی به نظم و نثر استفاده می کنند.