ترجمه ی مصور حاضر برگرفته از سخنرانی  نگارنده (زکی محمد حسن) در یازدهمین کنگره ی سالانه ی مجمع فرهنگ علمی اسلامی است که در زمینه ی بررسی روابط چین و خاور نزدیک در عصر اسلامی و وجود مصنوعات ظریف ساخت چین در شهرهای اسلامی در قرون وسطی و نیز تقلید و تلاش آن ها برای شبیه سازی و فراگیری برخی اسلوب ها و روش های هنری و کاربردشان در آثار خویش ایراد شده و در آن از وجوه شباهت میان هنرها و فنون خاور نزدیک و خاور دور نیز سخن به میان آمده است. در کتاب عنوان شده است: "هنر چینی ریشه ای عمیق و سابقه ای دیر و دور دارد و در گذر روزگار بسیاری از روش ها و اسلوب های فنی را هم چنان حفظ کرده و در پهنه ی اجتماعی وسیعی بالیده و شکوفایی یافته و از هزاره ی سوم پیش از میلاد مسیح تا عصر حاضر، در درازای پنج هزار سال، از وحدت فنی و یکنواختی و یکسانی برخوردار بوده است. مسلمانان نیز از همان زمان طلوع اسلام با هنر چینی آشنایی داشته و شیفته ی آن بوده اند و از آن اثر پذیرفته اند... هنگامی که اسلام، آنان (عرب ها) را متحد و یکپارچه ساخت و عظمت و غلبه یافتند و سرزمین های بسیاری را گشودند و بر ایران دست یافتند و هم چنین، مناطق وسیعی از مستعمرات امپراتوری بیزانس را در آسیا و آفریقا به تصرف درآوردند و با فرهنگ ها و تمدن های قدیم ارتباط یافتند، از این فرصت بهره گرفتند و بیش تر رسوم و روش های زندگی بدوی خود را کنار نهادند و صنعتگران و هنرمندان ملل مغلوب را مورد حمایت و عنایت قرار دادند. بدین ترتیب هنرهای زیبای اسلامی بر پایه ی روش های هنری رایج میان مردم و ممالک تحت حاکمیت عرب ها بنا گردید و فرمانروایان عرب نیز از آن به عنوان عاملی برای وحدت امپراتوری پهناور خود بهره گرفتند. اسلام همه ی این شیوه های پراکنده را گردآورد و آن ها را سیمایی اسلامی بخشید که پس از چندی از هنرهای منطقه ی خاور دور نیز تاثیر پذیرفت". گفتنی است در بخشی از کتاب، نمودهای تاثیر چین بر صنایع و فنون اسلامی در زمینه هایی نظیر چهره نگاری (پرتره سازی)، نمایش حرکت و زنده نمایی در اشکال، طراحی مدادی، اشکال هندسی چند ضلعی، شکل ظروف، و زینت کاری روی لاک نشان داده شده است.