"لودویک وان بتهوون" در سال 1770 در شهر بن آلمان چشم به جهان گشود. زمانی که او به دنیا آمد پدر و پدربزرگش خواننده و نوازنده بودند. به همین علت زمانی که او 4 ساله بود، پدرش آموزش پیانو به او را آغاز کرد. او استعداد خارق العاده ای داشت در حدی که در سن 12 سالگی یک ارکستر را به تنهایی رهبری می کرد، وقتی که 18 ساله شد، شاهزادۀ  شهر بن تصمیم گرفت او را به شهر وین بفرستد که در آن زمان مرکز موسیقی اروپا بود. اما دیری نگذشت مجبور شد به علت بیماری مادرش به بن بازگردد. پس از چندی مادر و سپس خواهرش درگذشت، پس ازمرگ آن دو لودویک برای نگهداری دو برادر کوچکش پول کافی داد تا دوباره به وین بازگردد. نزدیک به دو ماه بعد پدرش نیز درگذشت. و سرانجام دو برادرش در وین به وی ملحق شدند و او دیگر به بن بازنگشت، وی راه های گویا و پرمعنایی برای آمیختن آواهای موسیقی پیدا کرده و باعث تحول هایی در تاریخ شد. آثار معروف بتهوون با موسیقی  کلاسیک شادی که مردم در آن زمان می شنیدند بسیار متفاوت بود. موسیقی های او باعث شد مردم شادی و غم زندگی را بیش تر احساس کنند. او عقیده داشت که مردم فرانسه و رهبرشان، ناپلئون، قهرمانان بزرگی هستند. وی حتی قطعه ای در این رابطه نوشت که گویای تغییر و تحولات آن زمان بود. یکی از برجسته ترین آثار او سمفونی سوم است که به نام سمفونی "اروئیکا" نیز شهرت دارد. از دیگر آثار او می توان سوناتها، کنسرتوها و سمفونی های زیبایش را نام برد. او زندگی سراسر درد و رنج خود را وقف دنیای موسیقی کرد و بدین وسیله سعی در نجات بشریت داشت.