خطاب به معنای روبه رو سخن گفتن، با سبک های مختلفی در قرآن کریم آمده است. گاهی به شکل استفهام و گاه به صورت امر و نهی و گاهی به صورت خبر، تمنّا و ندا. خلاصه این که خطابات قرآنی به وسیلة جمله های مختلف خبری و انشایی و با ضمایر و افعال مخاطب و گاهی متکلّم صورت می پذیرد. چون خطاب مشهور قرآنی اغلب به شکل ندا آمده است، بایستی گفت بیشترین حرف ندا در قرآن (از شش حرف ندای موجود در زبان عربی) حرف «یا» است. زیرا این خطاب دارای وجوه تأکیدی و اسباب مبالغه است و هر آن چه که خداوند از اوامر و نواهی و پند و وعده و وعید وقفه و اخبار ملّت های سلف می گوید، همگی مسائل با اهمیتی است که مردم باید برای شنیدن آن ها بیدار شوند و چون از این مسائل غافلند باید با بلیغ ترین و مؤکّدترین نداها مورد خطاب قرار گیرند. بخش نخست کتاب حاضر پژوهشی است در موضوع خطاب قرآنی و بخش دوّم به پژوهش در فرهنگ ارتباطات ایمانی اختصاص یافته است.