((حدیث دل))، مجموعه ای از غزل و مثنوی و چند رباعی است برای نمونه :((منت ساقی)) :بگذار که در میکده جانانه بمانیم/ از دست غم عشق تو دیوانه بمانیم/  تا هست به میخانه مرا منت ساقی/ ما مست از آن باده و پیمانه بمانیم/ چون خانه  خرابی من از روز ازل بود/ اینک به همه عمر به ویرانه بمانیم/ باید بگذشت و  گذر کرد به افسوس/ تا بار دیگر واله و بیگانه بمانیم/ چون سوخت دل ما به غم  عشق به دنیا/ ما بی دل بی عشق به میخانه بمانیم/ بگذار که در مکتب عشق تو به  دوران/ جاوید چو لیلی به هر افسانه بمانیم .