پندنامه یا خردنامه اثری از قرن ششم هجری است که به نثری بسیار شیرین و رسا نوشته شده است. این کتاب مجموعه ای از سخنان نغز حکیمان و دانایان و بزرگانی است که نام آنها در ابتدای گفتارهای کتاب به کار رفته است. این سخنان کلماتی قصار و نغز است که حاوی نکات ارجمند اخلاقی، عرفانی و حکمی است و می تواند همچون نوری فرا راه تاریکی ها باشد. این اثر با انشایی بسیار ساده و شیرین نزدیک به نثرهای ساده دوران آغازین نثر پارسی تألیف و نگارش شده است. در این اثر علاوه بر نصایح بزرگمهر که بیشتر به صورت سؤال و جواب آمده است، سخنان پرنغز و شیوایی از حکمایی چون افلاطون، ارسطو، سقراط، بقراط و سایر حکما گنجانده شده است. مطالب، آموزه‏ها و تعالیمی در وصف فضیلت‏های اخلاقی و ترسیم زندگی آرمانی و نشانه‏های سعادت و شقاوت و تعریف مفاهیم اخلاقی است.